Τι να παίξω σήμερα (02/05/2024): Το πρώτο βήμα
02/05,2024 - ΤΙ ΝΑ ΠΑΙΞΩ ΣΗΜΕΡΑ
Ντιέγκο Μαραντόνα: Οι θεοί δεν πεθαίνουν ποτέ, ταξιδεύουν σ’ άλλα μέρη.
Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα σκόρπισε θλίψη ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό πλανήτη με την είδηση του θανάτου του μόλις στα 60 του χρόνια. Οι θεοί όμως δεν πεθαίνουν ποτέ, ταξιδεύουν σ’ άλλα μέρη, για να δείξουν κι εκεί το ταλέντο τους.
Η 25η Νοεμβρίου μπορεί πλέον να περάσει στην ιστορία ως ημέρα Παγκόσμιας ποδοσφαιρικής θλίψης. Μια ημερομηνία που το ποδόσφαιρο έχει χάσει αρχικά τον Τζορτζ Μπεστ κι έπειτα τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Δύο ανθρώπους που κατέβηκαν στη γη κι απέδειξαν με τις δεξιότητές τους τη σπουδαιότητά τους, και για πολλούς δεν είναι και τυχαίο ότι απεβίωσαν την ίδια μέρα.
Ωστόσο οι θεοί δεν πεθαίνουν ποτέ, απλά αποφασίζουν να ταξιδέψουν σ’ άλλα μέρη και να δείξουν κι εκεί το ταλέντο τους. Αυτό έκανε κι ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο οποίος δε θα ξεχαστεί ποτέ και θα τον θυμόμαστε για πάντα από την τεράστια κληρονομιά που άφησε πίσω του. Κάποτε οι οπαδοί της Νάπολι είχαν αφήσει ένα πανό έξω από ένα νεκροταφείο, γράφοντας: «Δεν ξέρετε τι χάνετε». Όντως, τότε δεν ήξεραν τι έχαναν, πλέον ακόμα κι εκείνοι οι άνθρωποι που δε βρισκόντουσαν τότε στη ζωή, θα έχουν την ευκαιρία να δουν ό,τι στερήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Κι αυτό γιατί ο μεγάλος Ντιέγκο ταξίδεψε στα μέρη τους.
Στην πραγματικότητα είναι δύσκολο να περιγράψεις τον Ελ Ντιέγκο μέσα από ένα άρθρο γιατί ο συγκεκριμένος άνθρωπος έζησε πέντε ζωές σε μία, ενώ είχε μία από τις εντονότερες προσωπικότητες που πέρασαν γενικότερα από το χώρο του αθλητισμού. Είναι όμως τρομερό πως ένας άνθρωπος με τόσα πάθη, με τόσες αυτοκαταστροφικές συνήθειες, λατρεύτηκε από την πλειοψηφία του κόσμου σε βαθμό που ό,τι κι αν έκανε αυτόματα του το συγχωρούσαν και ήταν δίπλα του με ακόμα μεγαλύτερο πάθος.
Μέσα στα ερωτηματικά που δημιουργούνται εύλογα, υπάρχουν και οι ανάλογες απαντήσεις. Για την ποδοσφαιρική αξία του Αργεντινού νομίζω είναι πολύ περιττό να γράψουμε κάτι. Τα ποδοσφαιρικά του κατορθώματα και η σχέση του με την μπάλα ήταν κάτι το μοναδικό. Θα σταθώ σε δύο πράγματα που είπαν δύο άνθρωποι που έζησαν τον Αργεντινό και που μέσα από τα λόγια τους απλά αποτυπώνεται πλήρως η κλάση του. Αρχικά, ο Χορχέ Βαλντάνο με τον οποίο πήραν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986, είχε δηλώσει: «Μεγάλη ζήλια έχουν οι νέες μπάλες, που δεν είχαν την τιμή να τις αγγίξει το αριστερό πόδι του Ντιέγκο». Από την πλευρά του, ο Γκάρι Λίνεκερ, ο οποίος ήταν ο πρώτος σκόρερ του Μουντιάλ του 1986 κι ο άνθρωπος που αποκλείστηκε από τον Μαραντόνα στο περίφημο ματς με την Αγγλία, δήλωσε: «Τον είδα να τους περνάει όλους και για πρώτη φορά στην καριέρα μου, ένιωσα μια ακατανίκητη επιθυμία να χειροκροτήσω τον αντίπαλο.»
Ανανεωμένο Pamestoixima.gr με πραγματικές στοιχηματικές προσφορές!* (Εγγραφή)Αλήθεια, τι περισσότερο μπορούμε να πούμε για την ποδοσφαιρική του κλάση; Νομίζω δε χρειάζεται κάτι περισσότερο. Η κλάση του Αργεντινού ήταν το κερασάκι στην τούρτα, εκείνο το στοιχείο που έπρεπε να διαθέτει, προκειμένου ο μύθος του να γίνει ακόμα μεγαλύτερος. Το βασικό στοιχείο που τον έκανε ν’ αγαπηθεί τόσο πολύ από τον κόσμο και που τον έκανε να τον δουν όλοι σαν θεό, σαν έναν ήρωα, που θα του συγχωρούσαν τα πάντα ήταν η προσωπικότητά του, ο χαρακτήρας του.
Σαφώς ο Ντιεγκίτο δεν ήταν άγιος κι έκανε πολλά λάθη στη ζωή του, όμως ήταν πάντα αυθεντικός και δεν έκανε κακό σε κανέναν παρά μόνο στον ίδιο του τον εαυτό. Ο Αργεντινός ήταν γεννημένος στις φτωχογειτονιές του Μπουένος Άιρες κι έζησε στο… πετσί του τη φτώχεια και τις δυσκολίες. Έμαθε τι σημαίνει επιβίωση και φτώχεια. Μέσα απ’ αυτές τις συνθήκες γαλουχήθηκε ανάλογα με αποτέλεσμα ακόμα κι όταν έγινε σταρ να έχει κάποιες άξιες που δεν καταπάτησε ποτέ.
Ο Μαραντόνα δεν ελκύστηκε ποτέ από τους ισχυρούς, τους πλούσιους. Από εκείνους που τα είχαν όλα, τις λεγόμενες υπερδυνάμεις. Αντίθετα ελκυόταν από τους ανίσχυρους, τους φτωχούς, τους μικρούς. Ήθελε να πηγαίνει εκεί και με την κλάση του και την προσωπικότητά του να φτάνουν μαζί στην κορυφή. Αυτό έκανε με την Μπόκα Τζούνιορς στα 21 του, όταν αγνόησε όλες τις προτάσεις της Ρίβερ Πλέιτ, οι οποίες του έδιναν χρυσάφι, αυτό έκανε και με τη Νάπολι από το 1984 έως και το 1991. Το ίδιο βέβαια έκανε και με την Αργεντινή που την πήρε από το χεράκι και την έφτασε στην κορυφή του Κόσμου το 1986, σ’ ένα ασύλληπτο Μουντιάλ που δίπλα έχει τ’ όνομά του.
«Θα του έλεγα σ’ ευχαριστώ που έπαιξες ποδόσφαιρο, γιατί είναι το άθλημα που μου έδωσε μεγαλύτερη χαρά, ελευθερία, είναι σαν να ακουμπάω τον ουρανό με τα χέρια. Ευχαριστώ την μπάλα. Ναι, θα έβαζα μια ταφόπλακα: ‘Ευχαριστώ την μπάλα’».
Πριν από 15 χρόνια ο Ντιέγκο Μαραντόνα πήρε μια συνέντευξη από τον εαυτό του και μέσα στα πολλά ανέφερε και την παραπάνω φράση. Όντως, όταν ο Αργεντινός έμπαινε μέσα στο γήπεδο γινόταν άλλος άνθρωπος. Ορισμένες από τις λέξεις που μπορούν να τον χαρακτηρίσουν ήταν χαρά, ελευθερία, ποδόσφαιρο αλάνας, ποδοσφαιρική αλητεία, ηγετικότητα, σφιγμένες γροθιές, πάθος, άρρωστη αγάπη για τη στρογγυλή θεά. Ο Μαραντόνα έκανε αυτό που τόσο πολύ αγάπησε από τριών χρονών και μέσω του ποδοσφαίρου πήρε αλλά κι έχασε πολλά. Απέκτησε δόξα, φήμη, αγαπήθηκε υπερβολικά, έγινε είδωλο, Θεός, όμως παράλληλα προτίμησε να ζήσει μια ζωή που δε θύμιζε αθλητή και που έγινε η αιτία, ώστε η καρδιά του να σταματήσει στα 60 του.
Η έννοια του «όλοι σας και μόνος μου»
Θα μείνει στην ιστορία γιατί ποτέ δε φοβήθηκε να τα βάλει μ’ όλους, να παλέψει μόνος του απέναντι σε γίγαντες και να προσπαθήσει να βγει νικητής.
Στοίχημα στον Stoiximan με προσφορές* για παλιά & νέα μέλη. (Εγγραφή)«Περίμενα να δω αγίους και βρήκα χρυσούς πολυελαίους και μεταξωτές κουρτίνες! Ναι, τσακώθηκα με τον Πάπα. Τσακώθηκα με τον Πάπα επειδή ήμουν στο Βατικανό και είδα χρυσές στέγες, και μετά άκουσα τον Πάπα να λέει ότι η Εκκλησία ανησυχούσε για τα φτωχά παιδιά. Τότε πούλα τις στέγες φίλε, κάνε κάτι!».
«Πήγα στο Βατικανό και είδα τη χρυσή στέγη. Και σκέφτηκα πώς κάποιος μπορεί να είναι τόσο μ@λ@κ@ς και να ζει κάτω από χρυσή στέγη και να πηγαίνει με γεμάτη την κοιλιά σε φτωχές χώρες και να φιλάει παιδιά;».
Ήταν η πρώτη του επίσκεψη στο Βατικανό το 1987, όταν τρελάθηκε μ’ όσα αντίκρισε γύρω του κι αντί να σωπάσει, αποφάσισε να βγει μπροστά και να μαλώσει ακόμα και με τον, τότε, Πάπα, Ιωάννη Παύλο. Ήταν η αρχή μιας σχέσης που δεν έμελε να γίνει ποτέ καλή, με τους δύο άντρες να είναι σε μόνιμη κόντρα και τον Αργεντινό ν’ απομακρύνεται ακόμα κι από την εκκλησία. Βέβαια αργότερα ήρθε ξανά κοντά στην εκκλησία λόγω του Πάπα Φρανσίσκο.
«Δεν πα’ να πηδηχτεί και η Lloyd’s, ο αγώνας αυτός πρέπει να γίνει για χάρη του παιδιού!».
Το 1984 ο Ντιεγκίτο βγήκε ξανά μπροστά κι αυτή τη φορά δε δίστασε να τα βάλει με τον, τότε, πρόεδρο της Νάπολι αλλά και την ασφαλιστική εταιρεία, προκειμένου να βοηθήσει να εγχειριστεί ένα άρρωστο παιδί.
Ένας πατέρας είχε παρακαλέσει έναν ποδοσφαιριστή της Νάπολι να πάει στην Ακέρα η ομάδα και να παίξει έναν φιλανθρωπικό αγώνα, προκειμένου να μαζευτούν χρήματα, για να εγχειριστεί το παιδί του προκειμένου να ζήσει. Η διοίκηση της Νάπολι όμως φοβήθηκε τραυματισμό παίκτη και δε δέχθηκε την πρόσκληση. Όταν όμως η είδηση έφτασα στ’ αυτιά του Μαραντόνα, εκείνος επαναστάτησε, αψήφησε τους πάντες, πλήρωσε από την τσέπη του 12 εκ ιταλικές λιρέτες τη Λόιντς κι έπαιξε μαζί με τους συμπαίκτες του τον φιλανθρωπικό αγώνα. Μάλιστα το γήπεδο ήταν ένας πραγματικός βούρκος, όμως αυτό δεν πτόησε τον Αργεντινό να τα… δώσει όλα!
Μια έντονη προσωπικότητα με επιβλητική παρουσία
Δίπλα στη λέξη ηγέτης μπαίνει τ’ όνομά του, καθώς είχε μια επιβλητική παρουσία μέσα στο γήπεδο και ήταν γεννημένος νικητής.
Αρχικά το Μουντιάλ του 1990 έχει μείνει στην ιστορία για τον ημιτελικό ανάμεσα στη διοργανώτρια Ιταλία και την Αργεντινή του Ντιεγκίτο. Οι Ιταλοί έκαναν το λάθος να βάλουν το ματς στο σπίτι του Μαραντόνα, στη Νάπολι δηλαδή. Κι από τότε έως και τη λήξη του ματς η προσωπικότητα του Ντιεγκίτο υπερίσχυσε και δημιούργησε εμφύλιο σε μια ολόκληρη χώρα.
«Όταν θα έρθετε στο γήπεδο, θέλω να θυμάστε τι πετύχαμε μαζί. Θέλω να θυμάστε όλους αυτούς που μας βρίζουν σε όλα τα γήπεδα της Ιταλίας και θέλω να θυμάστε ότι εγώ βγήκα μπροστά για όλους εσάς και καταφέραμε να κάνουμε τη Νάπολι πρωταθλήτρια.
Τόσα χρόνια ακούτε τόσες προσβολές, βλέπουμε πανό υβριστικά ότι η Νάπολι δεν ανήκει στην Ιταλία. Σ’ αυτόν τον αγώνα λοιπόν, ζητάω να με υποστηρίξετε, όπως κάνετε πάντα».
Παίξε Νόμιμα στην No1 στοιχηματική στον κόσμο Bet365.gr! (Εγγραφή)Ο Μαραντόνα κάλεσε τους Ναπολιτάνους να υποστηρίξουν αυτόν και την Αργεντινή και να ταχθούν απέναντι από τη χώρα τους! Ακούγεται τρελό, όμως ο Αργεντινός το επιχείρησε και κατάφερε αυτό που ήθελε. Οι Ναπολιτάνοι τον είχαν σαν Θεό εκείνη την εποχή, ήταν ο Βασιλιάς τους κι αυτό αρκούσε, για να ταχθούν απέναντι στη χώρα τους! Ναι, ήταν τόσο ισχυρή κι επιβλητική προσωπικότητα στη μεγαλύτερη ίσως σύγκρουση οπαδών μιας χώρας σε Παγκόσμιο Κύπελλο.
Έπειτα όταν έγινε γνωστή η είδηση του θανάτου του, ο πρόεδρος της Αργεντινής κήρυξε τη χώρα σε τριήμερο πένθος. Όπως ήταν λογικό όλοι βγήκαν στους δρόμους και με τον δικό τους τρόπο τιμούν μέχρι και σήμερα τη μνήμη του αγαπημένου τους Ντιέγκο. Ενός ανθρώπου που έφερε κοντά τους φιλάθλους της Μπόκα Τζούνιορς και της Ρίβερ Πλέιτ, καθώς είδαμε εικόνες αυτών των οπαδών ν’ αγκαλιάζονται και να κλαίνε, καθώς έχασαν το Θεό τους.
Δεν είχε όρια, το ήξερε αλλά ήταν άνθρωπος
Η ζωή που έζησε πραγματικά δεν είχε όρια, όπως και το ταλέντο του, όμως το ήξερε πολύ καλά αυτό, ήταν επιλογή του. Έζησε μ’ αυτό κι αποδέχθηκε ακόμα και τις συνέπειες.
«Δεν είμαι άγιος. Έκανα μια λάθος επιλογή, αλλά ήταν δική μου. Κανείς δε μου έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο. Δε βγήκα ποτέ να πω “ζήτω τα ναρκωτικά”. Είναι το χειρότερο πράγμα στον κόσμο.
Αλλά να σου πω και αυτό; Αυτοί που μας κυβερνάνε είναι όλοι μέσα στα ναρκωτικά. Και αν δεν παίρνουν, παίρνουν τα λεφτά από τη διακίνηση, το ξέπλυμά τους. Υπάρχουν βιομήχανοι, αρχηγοί κρατών, πολιτικοί, δεν είναι μόνον ο απλός κόσμος».
Ο Ντιέγκο ήταν ένας εξαιρετικός τύπος, ένας εξωγήινος που απλά μάγευε με κάθε του ενέργεια. Ο Μαραντόνα ήταν ο διάβολος, ο οποίος έμπαινε σε σκοτεινά κι άσχημα μονοπάτια της ζωής κι ουσιαστικά χαλούσε την υπόλοιπη εικόνα. Όμως ο Αργεντινός ήξερε ότι ζούσε στα όρια, ήξερε ότι έκανε κακό στον εαυτό του και ποτέ δεν έβλαψε κανέναν άλλον. Αντίθετα ξόδεψε πολλά λεφτά προκειμένου να βοηθήσει σε Αργεντινή και Ιταλία φτωχές οικογένειες, ενώ πήρε μέρος σε φιλανθρωπικούς αγώνες για χάρη ανθρώπων/παιδιών που έπρεπε να βοηθηθούν.
Γι’ αυτό, λοιπόν, και για ένα σωρό ακόμα λόγους ο Αργεντινός θα μείνει στις καρδιές όλων μας ως το απόλυτο είδωλο, ο απόλυτος θεός! Είναι δεδομένα πια ότι θα λείψει πολύ από το άθλημα, το οποίο έγινε φτωχότερο από τις 25/11/2020.
Αναπαύσου εν ειρήνη τεράστιε Ντιέγκο…
Δημήτρης Δημόπουλος
21+| Αρμ. Ρυθ ΕΕΕΠ | Ρυθ. Εμπ | Επ. ΕΕΕΠ
Δείτε Ακόμα
